Don Metsemakers wil bij SNA de twintig jaar volmaken: ‘Ik was me er niet bewust van dat ik wel een redelijke voetballer was’
Montfort Inmiddels is Don Metsemakers (30) aan zijn vijftiende seizoen bezig bij SNA. De ervaren rot genoot in al die jaren vooral van het kampioenschap in 2012. „Dat hoop ik ooit ook mee te maken met deze jongens
Hoeveel wedstrijden Don Metsemakers inmiddels op de teller heeft? Dat weet hij niet, maar het zullen er genoeg zijn. Ruim vijftien jaar geleden, op vijftienjarige leeftijd, kwam de Monfortenaar voor vast in het eerste elftal van SNA te spelen. „Ik had toen een gesprek en ze wilde mij al op jonge leeftijd in het eerste hebben. Toen dacht ik: misschien kan ik toch wel een aardig balletje trappen. Ik was er me niet bewust van dat ik wel een redelijke voetballer was. In één van mijn eerste wedstrijden, werd ik met een hersenschudding afgevoerd. Ik wilde de bal doorkoppen en toen knalde een tegenstander van achteren tegen mijn hoofd.”
Kampioenschap
Wat voor Metsemakers het meest bijgebleven is, is het kampioenschap met SNA uit 2012. In de zesde klasse pakte de Montfortse club met liefst 18 zeges uit 22 wedstrijden in de laatste wedstrijd de titel. „Dat was sjiek om mee te maken”, herinnert hij zich nog. Meteen daarna promoveerde SNA ook nog naar de vierde klasse, om vervolgens weer af te zakken, telkens in de onderste regionen van de vijfde klasse te eindigen en vanaf 2016 enkele seizoenen in de reserveklasse te spelen. „Dat heb ik niet als erg ervaren. Toen we in 2012 kampioen werden, hadden we een flink aantal spelers van buiten het dorp. In de reserveklasse heb ik wellicht nog meer plezier gehad. Gewoon omdat we vanaf nul begonnen en ergens aan gingen bouwen.”
Twintig jaar
Metsemakers heeft bij SNA nog één belangrijk doel: „Ik wil de twintig jaar in het eerste elftal halen, tot mijn 35e. Dan hoop ik dat de jeugd mij voorbijstreeft. Ik wil ze nu nog weleens iets voordoen, maar dat lukt niet altijd.” En dat kampioenschap uit 2012, gaat SNA dat nog eens herhalen? „Met deze jongens zou dat mooi zijn. Laat ik het zo zeggen: ik hoop het wel, maar ik denk het niet. Het is Mofert, hè…”
